1   2   3 

W poniższe pole możesz wpisać swoją propozycję materiału filmowego, który powinien znaleźć się w naszej telewizji. Możesz także wysłać zaproszenie dla naszych dziennikarzy na ważne wydarzenie. Wysyłając do nas informację nie zapomnij o swoich danych kontaktowych! Wpisując informacje w to pole skontaktujesz się z Redakcją Regionalna TV. Możesz też wysłać do naszej redakcji swój materiał wideo jeżeli uważasz, że sprawa którą się zajmujesz warta jest opublikowania. Materiał należy wysłać pocztą tradycyjną na nośniku CD w formacie AVI ) lub na taśmie w formacie DV ( adres na który należy wsyłać nośnik znajdziesz w zakładce "O nas". Materiały w formacie flash lub nakręcone kamerą telefonu komórkowego można także wysyłać na adres poczty elektronicznej redakcja@regionalnatv.pl

Nie powiodła się próba podważenia wyroku za zabójstwo wałbrzyskiego antykwariusza. Skazani za ten czyn na 25 lat więzienia Patryk R. i Radosław K. pozostaną w więzieniu. Chyba że obrońcom uda się doprowadzić do kasacji wyroku. Ale o tym zadecyduje Sąd Najwyższy.
Do zbrodni doszło w marcu 2000 roku. Od strzałów z nietypowej broni zginął znany wałbrzyski antykwariusz, Józef Ś. Sprawcy nie zostawili żadnych śladów, policja przez wiele miesięcy nie mogła wpaść na trop zabójców. Dopiero po programie telewizyjnym 997 zgłosił się świadek, który wskazał na Patryka R. i Radosława K. jako sprawców zabójstwa. Świadek zażądał pełnej anonimowości.
Chociaż akt oskarżenia opierał się na poszlakach, a śledczy nigdy nie odnaleźli żadnych dowodów winy oskarżonych, którzy w tamtym czasie byli nastolatkami, Sąd Okręgowy w Świdnicy skazał ich na 25 lat więzienia. Obrona wniosła apelację, ale wyrok utrzymano. Rodzina skazanych nie ustawała jednak w walce o uwolnienie, niesłusznie, ich zdaniem, skazanych młodych ludzi. W sprawę włączył się Janusz Bartkiewicz, emerytowany policjant z wydziału kryminalnego Komendy Miejskiej Policji w Wałbrzychu. Wykonane przez niego analizy śledztwa wykazały, że sprawa nie jest tak oczywista, jak chcieliby sędziowie.
- Świadek incognito kłamie, a na mimo to na jego zeznaniach oparty jest akt oskarżenia. Wielokrotnie wskazywałem na nieścisłości w jego wypowiedziach. Uważam, że w ogóle go nie było na miejscu zbrodni w tym czasie, o którym mówił w swoich zeznaniach – wyjaśnia Bartkiewicz. Sprawę ponownie skierowano do Sądu Apelacyjnego. Rozprawa odbyła się w ubiegłym tygodniu we Wrocławiu. Mimo, że obrońca Jerzy Świteńki dowodził, że nigdy nie odnaleziono śladów obecności skazanych w antykwariacie w dniu zbrodni, ani broni z której strzelano, nie został też ustalony motyw zabójstwa, sąd utrzymał wyrok w mocy.- Jestem ogromnie rozczarowany, tak samo jak skazani i ich rodziny. To porażka wymiaru sprawiedliwości. Wystarczyło dokładnie sprawdzić zeznania świadka incognito. Kiedy tylko uzyskamy uzasadnienie wyroku, obrona wniesie o kasację – mówi Janusz Bartkiewicz.
Sprawa trafiła też do Strasburga, jednak na razie została zawieszona. Jeśli Sąd Najwyższy nie zgodzi się na ponowny proces, zainteresowane strony złożą wniosek o jej wznowienie.
(Szela)

Powalczę dalej
Daremne żale, próżny trud, bezsilne złorzeczenia! – napisał kiedyś Adam Asnyk, a ja po dniu 12.11.2009 r. mogę jedynie werset ten zadedykować zrozpaczonej rodzinie i wszystkim tym, którzy wierzyli w to, że wymiar sprawiedliwości jest gwarantem zwycięstwa prawdy. BZDURY. Ale na początek cztery niezaprzeczalne fakty.
Fakt 1: Radosław K. i Patryk R. zostali skazani na podstawie JEDYNEGO  dowodu z zeznania świadka anonimowego Nr 1.
Fakt 2: rewelacjom tego świadka zaprzeczają zeznania świadka anonimowego Nr 2 i 3.
Fakt 3: Policja, ani prokuratura nie ustaliła (chociaż POWINNA) dwóch kluczowych dla sprawy świadków, którzy mogli potwierdzić rzecz najważniejszą, a mianowicie, czy świadek anonimowy Nr 1 około godz. 15.30 był faktycznie w okolicy antykwariatu, a także świadka o imieniu Łukasz, którego zeznania dałyby odpowiedź o której godz. i z kim świadek anonimowy Nr 1 znalazł się pod antykwariatem.
Fakt 4: łańcuch poszlak, na którym opierał się wyrok, to tylko słowa świadków nr 2 i 3, z których wynika jedynie, że świadek nr 1 coś im mówił, ale to nie oznacza, że mówił on prawdę. Bez obrazy Wysoki Sądzie, ale jeżeli ktoś mi i mojemu koledze powie, że sąd jest głupi i ja z kolegą przed sądem potwierdzę, że ten ktoś tak powiedział, to czy będzie to stanowić niezaprzeczalny dowód, że sąd jest głupi? Nie dajmy się zwariować. Mnie na studiach prawniczych, Wysoki Sądzie, prof. Maria Lipczyńska uczyła, co to jest kwadrat logiczny. Daremne żale.
Starałem się przekonać, że najważniejsze dla sprawy jest wykazanie przed sądem, że świadek anonimowy Nr 1 kłamie, albowiem pod antykwariatem znalazł się dopiero przed 17.00 i od wspomnianego Łukasza dowiedział się o zabójstwie, co pozwoliło mu około godz. 17.00 (mogło to być tez około 17.15) przyjść do domu i opowiedzieć matce, że ANTYKWARIUSZA ZABILI. Nie mógł tego powiedzieć wcześniej, bo nie miał prawa o tym wiedzieć. Najważniejszym było właśnie wykazanie powyższego, a więc wszelkie dywagacje dotyczące wszystkich innych okoliczności, dotyczyły zagadnień drugorzędnych. Jeżeli go tam nie było, to wszystko co mówił, było kłamstwem. Przekazałem obronie 26 stron tekstu uzupełniającego uzasadnienie apelacji obrońcy z 2003 roku. Tekst ten nie został dołączony przed rozprawą, jako rozszerzenie, do uzasadnienia i sąd nie miał okazji, aby się nad nim (a miałby na to sporo czasu ) pochylić i zweryfikować z materiałem dowodowym wskazane fakty. W tej sytuacji oparł się (bo tak stanowi prawo ) na starym tekście apelacji i jej uzasadnienia i na salę rozpraw , w dniu 12.11.09, wszedł już z określonym przekonaniem, co do niewiarygodności postawionych w tejże apelacji zarzutów. Świadczyć o tym może chociażby czas sędziowskiej narady nad wnioskami obrony, wynoszący ok. 35 minut. Tyle wystarczyło, aby ponownie zatrzasnąć za skazanymi więzienne bramy. Jeszcze raz okazało się, że waga dokumentu pisanego jest niezaprzeczalnie istotniejsza od argumentacji słownej. Słowo jest ulotne, a pamięć ludzka wad pełna. Próżny trud:
- Pan Bartkiewicz nie zna całości zeznań złożonych przez anonimowego świadka – powiedziała dla prasy Pani Ewa Ścierzyńska, rzeczniczka prokuratury Okręgowej w Świdnicy.
Otóż myli się Pani bardzo, Pani Rzeczniczko. Znam te akta i to prawie na pamięć. Chyba, że jakieś protokoły zeznań tych świadków zostały przed obrońcami ukryte. Ale to już inny problem. I mało tego, ja wiem więcej niż jest w całym zgromadzonym materiale dowodowym zawarte, albowiem przez kilkanaście miesięcy, na wniosek Prokuratury Okręgowej, osobiście, w 2002/2003 roku tą sprawą się zajmowałem. Nie jestem jakimś tam domorosłym detektywem amatorem, tylko zawodowcem, który przez lata prokuraturze Okręgowej w Świdnicy dostarczał sprawców zbrodni i dowody ich winy, w nie dziesiątkach, a w setkach spraw najważniejszych. Ale, ani prokuratura, ani sąd nie chce się z uzyskaną wtedy przeze mnie wiedzą zapoznać. Zastanawiam się dlaczego?
Również bardzo myli się (?) sędzia Witold Frąckiewicz, rzecznik prasowy Sądu Apelacyjnego we Wrocławiu, mówiąc dla prasy, że świadek anonimowy Nr 1, po obejrzeniu programu 997, dręczony sumieniem, zgłosił się na policję. To nieprawda. Po tym programie, w którym zapowiedziano, iż jest nagroda dla osoby, która pomoże ustalić policji sprawcę zabójstwa, a osobom takim gwarantowana jest pełna dyskrecja, zgłosiła się matka świadka anonimowego, która wiedzę tę trzymała w tajemnicy od 16 marca do 03 czerwca 2000 roku. Dlaczego? Może pewne światło rzucą na to słowa świadka anonimowego nr 2, który o świadku nr 1 powiedział: „on lubił dużo gadać, chciał błyszczeć w towarzystwie”. Te słowa są znamienne i zaprotokołowane.
No cóż, walczyłem samotnie przez 5 lat, powalczę dalej.
Janusz Bartkiewicz

1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19 20 21 22 23 24 25 26 27 28 29 30 31 32 33 34 35 [36] 37 38 39 40 41 42 43 44 45 46 47 48 49 50 51 52 53 54 55 56 57 58 59 60 61 62 63 64 65 66 67